'Het verdwenen kerkje' is een metafoor voor de achteruitgang van het geloof in de kerk. Vele gelovigen hebben de kerk de rug toegekeerd om uiteenlopende redenen.  De laatste decennia komen daardoor vele kerken leeg te staan waardoor een herbestemming zich opdringt.

Het kunstwerk is opgebouwd uit geperforeerd metaal met een klaverbladmotief. Dit motief refereert naar de metalen of houten wand tussen de gelovige en de pastoor of kapelaan destijds in een biechtstoel. Deze 'te biecht gaan' is me altijd bijgebleven (collectief geheugen) en komt nu terug als een referentie in een kunstwerk.

De constructie bestaat uit een stukje van de toren met gotische ramen en het dak-gedeelte van het schip van een doorsnee kerkje in Vlaanderen. Door de scheve opstelling wekt het de illusie dat het langzaam aan het wegzakken of aan het verdwijnen is. Hierdoor roept het vragen op bij iedere bezoeker om in dialoog te gaan. Het roestige karakter verwijst naar het verval en het vergankelijke. 

Op de toren van het kunstwerk staat een beeltenis van een raaf. De raaf als de zondeval van een hemelbewoner is een symbolische verwijzing naar het mysterieuze.

Materiaal: Plaatijzer in klaverbladmotief, ijzeren buis.
Afmetingen: B:1,20m x 1,20m H: 3,50m   L: 4,50m